Manastir Dobrun, u izvorima poznat kao Kruševo, nalazi se u živopisnom planinskom kraju na putu Višegrad – Užice, 12 km od Višegrada u klisuri reke Rzav. Posvećen je Uspenju Presvete Bogorodice a podigli su ga župan Pribil i njegovi sinovi Stefan i Petar 1343. god. Ovaj poslednji je 1383. godine, kao monah Jovan, sazidao i živopisao pripratu. Već 1393. godine, kada su Turci prvi put ušli u Bosnu, manastir je stradao. Obnovili su ga despot Stefan Lazarević i kneginja Milica. Negde na granici 18. i 19. vijeka manastir je opusteo.

U svojoj istoriji je mnogo puta uništavan i rekonstruisan. Najveće stradanje manastir je doživeo u toku drugog svetskog rata, kada su ga Nemci koristili kao skladište oružja, a pri povlačenju 1945. godine digli su ga u vazduh. Obnovljen je 1946. godine.

Manastir je bio u potpunosti živopisan. Najpoznatije, do danas sačuvane freske su freska cara Dušana sa ženom Jelenom i sinom Urošem, kao i freska sa ktitorom manastira, županom Pribilom, njegovim sinovima i zetom Stanom. U stenama iznad manastira nalazi se pećina čiji je ulaz bio ozidan sigom. U njoj su živeli isposnici koji su silazili u manastir samo za vreme velikih praznika. Manastir je dugo vremena služio samo kao dobrunska crkva, a od 1993. godine obnovljeno je monaštvo i Dobrun ponovo postaje aktivni manastir.

U sklopu manastirskog kompleksa nalazi se Muzej Prvog srpskog ustanka, Galerija slika, kao i Riznica Mitropolije dabrobosanske.