Karađorđe je za vreme Prvog srpskog ustanka, u periodu od 1811-1813, podigao utvrđeni grad. Idejni tvorac u arhitektonskom smislu, bio je sam Karađorđe, koji je, kada su mu prilike to dozvoljavale i sam učestvovao u njegovoj izgradnji. Na uglovima su se nalazile trospratne kule i na svakoj od njih bio je postavljen top. Na četvrtom uglu prema Oplencu, Karađorđe je izgradio crkvu, čiji se zvonik uzdizao kao četvrta kula.

Karađorđev konak – dvor, podignut je uz južni zid bedema i sadržao je sedam soba, trpezariju i dug hodnik u vidu trema. Danas nedostaje tih 17 metara zida, koji su spajali konak sa crkvenim zvonikom. Pod konakom su bile podrumske prostorije.

Do danas je očuvan: restaurirani konak sa kulom, crkva Rođenja Presvete Bogorodice sa zvonikom i škola. U konaku je stalna memorijalna izložba "Vožd Karađorđe", odnosno izložba ličnih predmeta Vožda i autentično oružje iz Prvog srpskog ustanka među kojima je i originalni Karađorđev top poznat pod imenom "aberdar". Čuveni aberdar - glasnik, kome danas nedostaje desna ručka iz razloga što je Kralj Petar I, nju u slavu slavnog pretka, ugradio u osnovu svoje krune. Tako je simbolično povezao svoju vladavinu sa vremenom vladavine rodonačelnika čuvene dinastije. Pored portreta velikog vožda, tu se nalazi i portret njegove supruge Jelene i saboraca koji su uz njega vojevali protiv turske tiranije.