Baščaršija (tur. glavna čaršija) je u potpunosti izgrađena do kraja 16. veka, kada Sarajevo doživljava svoje “zlatno doba” i postaje najveći i najznačajniji grad u Bosni i jedan od najvećih na Balkanu. U to vreme u Čaršiji postoji 80 vrsta zanata, organizovanih u esnafe, tako da su u jednoj ulici bili dućani samo jednog ili više srodnih zanata. Kazandžiluk, Kujundžiluk, Kazazi, Franačka čaršija, Halači, Mudželiti... sve skupa 45 takvih ulica činilo je Sarajevsku čaršiju. Nadaleko čuveni proizvodi sarajevskih zanatlija zadovoljavali su potrebe ne samo Sarajlija, nego su se i izvozili u druge krajeve.

Grade se i objekti opšte upotrebe: džamije, bezistani, hanovi i karavan-saraji, hamami, verske škole i tekije, daire, česme, sebilji, šadrvani... Sarajevo je prvi vodovod dobilo sredinom 15. veka, i mnogo pre Pariza i Londona je imalo izgrađenu vodovodnu mrežu.

Sebilj na Baščaršiji u današnjem obliku je izgrađen 1913. godine. Riječ sebilj je arapskog porekla i označava “zgradu na putu u kojoj ima vode”. Evlija Čelebija spominje da je 1660. godine u Sarajevu bilo 300 sebilja i do danas je sačuvan samo ovaj na Baščaršiji. Legenda kaže da „ko se jednom napije vode sa Baščaršije, nikad više iz Saraj'va, taj otići ne umije...“