Manastir Svete Trojice podignut je na zapadnim šumovitim padinama Ovčara. Nije tačno utvrđeno ko je ktitor manastira, niti period izgradnje. Prema predanju, zidali su ga monasi manastira Sretenje, međutim, stručnjaci, sudeći po arhitekturi hrama, smatraju da on ipak potiče iz XIII veka, zbog tipičnih karakteristika raške graditeljske škole. Po njihovom mišljenju nastao je u periodu vladavine Uroša I Nemanjića. Prvi pisani trag o ovoj bogomolji potiče iz turskog popisa iz 1572. godine.

Crkva manastira Svete Trojice je jednobrodna građevina u osnovi, sa razvijenim oltarskim prostorom na istočnoj i pripratom na zapadnoj strani dok se kube diže nad centralnim delom hrama. Zbog svoje upečatljive lepote smatra se jednim od najlepših graditeljskih ostvarenja u ovom delu Srbije. Od starih živopisa sačuvane su dve freske: ,,Sveta Trojica“ i ,,Bogorodica sa detetom“. Takođe, u manastirskoj riznici počivaju i dve ikone iz 1635. godine - Hrista sa apostolima i Bogorodice sa Hristom.